Sayko ?

Cansız nesnelerle kavga etme gibi bi' huyum var. Resmen 'bokunla kavga etmek'. Ama hep var yani , bi'de nesnelerin hep bizi anladığını falan düşünmüşümdür küçüklüğümden beri.Hatırlıyorum çok sevdiğim bi kalemim vardı onu kaybetmiştim ve kendi kendime içimden 'Hadi çık ortaya bak seni bulunca hiç kızmayacağım' falan diyordum. Mesela giyinirken tırnağım t-shirte takıldı ve kırıldı direk başlıyorum t-shirte sövmeye 'naptın şimdi ya amk oldu mu bu'  falan gibisinden. Ya da elektronik bir alet kitlendi; açılmıyor-kapanmıyor , güzel dille konuşurum  'hadi canım hadi bak kapan/açıl bak hadi lütfen açılman/kapanman çok önemli' diye. Yani sadece kavga etmekle kalmam severim de.. Nasıl bi manyaklıksa amk.. Mesaj gönderiyorum,iletilmiyor ya 'satıcam seni, bi mesajı bile iletemiyosun amk' diye tehdit ediyorum.Cansız nesneler de bence bizi değerlendiriyor ya. Mantık hatası olabilir hem cansız nesne diyip hem de değerlendiriyor diyebilirm ama öyle yani.Bence kullanım şeysimize göre bizi iyi sahip,ya da kötü sahip diye kategorize ediyorlar. Kim bilir nelerimi kaybettim,onlar da benim hakkımda neler düşünüyordur  şimdi.. Hepsinden huzurunuzda özür diliyorum..(eheh)

Hatta Ersin Karabulut un böyle bir karikatürü vardı bu konuyla ilgili ama tırım tırım aransam da bulamadım. Yalnız değilmişim en azından yani.. Gerçi vardır bunu yapan bir sürü insan , nesnenin bilinci yok evet tabi ama bağırıyorsun yine de..